Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί· οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς· (Α' Κορ. 16, 15)
Τώρα σας παρακαλώ, αδελφοί, ξέρετε ότι η οικογένεια του Στεφανά ήταν οι πρώτοι χριστιανοὶ της Αχαΐας και έταξαν τους εαυτούς τους στὴν υπηρεσία των χριστιανών.
Ο απ. Παύλος πριν παρακαλέσει κάτι (εδώ) για τα μέλη της οικογένειας του Στεφανά, κάνει μια αναφορά σ' αυτήν την οικογένεια, να υπενθυμίσει ποιός είναι ο Στεφανάς. Αυτή η οικογένεια άνηκε στην ανώτερη κοινωνική τάξη της περιοχής και ήταν η πρώτη που ασπάστηκε το χριστιανισμό. Ειδικά σε μια εποχή που υπήρχε καχυποψία εναντίον των χριστιανών και μετά ακολούθησε ο πρώτος διωγμός από τον Νέρωνα (η επιστολή γράφτηκε μεταξύ 55 με 56 μ.Χ. ενώ ο διωγμός έγινε το 54 μ.Χ.), ήταν κάτι που χρειάζονταν θάρρος. Τα μέλη αυτής της οικογένειας, ήταν οι πρώτοι χριστιανοί της Αχαΐας και έταξαν τους εαυτούς τους στὴν υπηρεσία της χριστιανικής κοινότητας. Δεν αποκήρυξαν την κοινωνική θέση τους αλλά έκαναν κάτι πιο δύσκολο για κάποιους που είχαν μεγαλώσει σε ανέσεις. Να βοηθούν και να διακονεύουν οι ίδιοι. Δίχως να κομπάζουν γι' αυτό στην τοπική Εκκλησία, ούτε να ζητούν ανταλλάγματα. Με προθυμία και στοργή επιτελούσαν έργο, κάτι που δυστυχώς στις μέρες μας δεν το βλέπουμε από πολλούς... Ο απ. Παύλος έμμεσα εδώ, τους αναφέρει και ως παραδείγματα, για να γίνει κατανοητό πως ο χώρος της Εκκλησίας είναι τόπος για έργο και διακονία.
