Λέει στους μαθητές ο Ιησούς στην αυριανή περικοπή:
ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. (Ιω. 4, 34)
Δικιά μου τροφή είναι να εκτελώ το θέλημα εκείνου που με έστειλε, και να φέρω σε πέρας το έργο του.
Το ανθρώπινο σώμα για να επιβιώσει χρειάζεται τροφή υλική. Όμως ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο από σώμα αλλά και από την ψυχή. Της οποίας η τροφή είναι ο λόγος που προέρχεται από το Θεό (Ματθ. 4, 4). Η αληθινή ζωή όμως δεν προέρχεται από την υλική επιβίωση, αλλά από την πνευματική τροφή. Ο Θεάνθρωπος, δεν είχε μόνο ανθρώπινο σώμα. Ήταν και Θεός. Ποιά λοιπόν είναι η τροφή Του, πνευματικά; Εδώ λοιπόν ο Κύριος μας λέει ότι αυτό που τον θρέφει είναι η αποστολή Του. Να τελειώσει το έργο της σωτηρίας του εκπεσόντος ανθρώπου. Να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στον Αδάμ όταν έχασε τον Παράδεισο. Μόνο αυτό έτρεφε τον Κύριο;
Ουσιαστικά μας δίνει μία σημαντική πληροφορία για τον Τριαδικό Θεό! Δεν μας μιλά για την ουσία Του, ούτε για πράγματα που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να κατανοήσει από την φύση του. Μας λέει όμως ότι τρέφεται από την τέλεση του καλού. Ο Θεός όχι απλά θέλει να κάνει το καλό, έτσι απλά, αλλά απολαμβάνει να το κάνει. Παίρνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση με το να το πράττει. Γι' αυτό και ο Ιησούς δεν έχανε ευκαιρία να κάνει το καλό και να ευεργετήσει πνευματικά τους ανθρώπους. Σκεπτόμενος από πολύ νωρίς το πέρας της δράσης του στη γη, έδειξε ζήλο στο έργο του. Έγινε το παράδειγμά για όλους εμάς, που το καλό το πράττουμε αναλόγως την περίσταση... Εμείς δεν σκεφτόμαστε καν ότι κάποια στιγμή ίσως ξαφνικά, απότομα, δίχως να έρθουν τα βαθιά γεράματα, θα έρθει το τέλος μας. Και δυστυχώς δεν δείχνουμε το ζήλο του Ιησού για το καλό. Ας το σκεφτούμε και ας τον μιμηθούμε όσο είναι ακόμη καιρός!
