Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι (Γαλ. 1, 16)
Να αποκαλύψει μέσα μου τον Υιό του, για να κηρύττω αυτὸν στα έθνη, αμέσως δὲν συμβουλεύτηκα ανθρώπους
Ο απ. Παύλος μας λέει πως όταν ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί σ' αυτόν ο Υιός, μέσω θείας αποκαλύψεως και όχι διδασκαλίας από πιστούς, δεν πήρε συμβουλές από «σαρκί και αἵματι» δηλαδή ανθρώπους. Σκοπός του ήταν να κηρύξει όχι μόνο στην Ιουδαία, αλλά σε ένα μεγαλύτερο γεωγραφικά πλαίσιο και σε περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν καν γνώση του νόμου της Παλ. Διαθήκης και βέβαια, δεν περίμεναν κανένα μεσσία. Μεγάλη η κλήση, αλλά δεν ζήτησε άμεσα συμβουλές και καθοδήγηση από ανθρώπους. Αυτό δεν το λέει για να μειώσει τους αποστόλους. Αλλά διότι η αποκάλυψη που έλαβε, ήταν τέτοια που η ανθρώπινη φύση δεν θα μπορούσε να την κατανοήσει εύκολα. Δεν αρκεί μόνο να λάβουμε γνώση του Χριστού και της αλήθειας Του. Πρέπει να τον αισθανθούμε εσωτερικά ως σωτήρα μας. Αντίθετα οι απόστολοι που κλήθηκαν να διδάξουν σε όλα τα έθνη, είχαν το προσωπικό τους βίωμα με τον Κύριο. Έτσι ο Παύλος, ενισχυμένος με κάτι που μόνο σ' αυτόν το έδωσε ο Θεός, προετοίμασε πρώτα τον εαυτό του και μετά ήρθε σε επαφή μόνο με τον Πέτρο πριν ξεκινήσει την αποστολή του.
