Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· (Γαλ. 4, 25)
διότι η λέξη Άγαρ σημαίνει το όρος Σινά στην Αραβία, ἀντιστοιχεί στη σημερινή Ιερουσαλήμ, η οποία είναι δούλη μαζί με τα παιδιά της.
Παραλληλισμός εδώ από τον απ. Παύλο της Άγαρ, δούλα του Αβραάμ που του γέννησε τον Ισμαήλ, με την επίγεια Ιερουσαλήμ. Άγαρ έλεγαν οι άραβες το όρος Σινά, το οποίο θυμίζει τις εντολές του Θεού που έδωσε στο Μωυσή. Η επίγεια λοιπόν Ιερουσαλήμ, διέπονταν από το νόμο της Παλ. Διαθήκης και ήταν δούλη μαζί με τον λαό που την κατοικούσε, τους Ισραηλίτες. Που ήταν δούλη; Δεν αναφέρεται ο Παύλος σε κάποιο ξένο δυνάστη, αλλά στην αμαρτία. Πριν την ενανθρώπιση του Χριστού, ο νόμος δεν προσέφερε απελευθέρωση από τα δεσμά της αμαρτίας και ούτε φυσικά την προοπτική της ουράνιας βασιλείας. Προπαρασκεύαζε και προετοίμαζε τους ανθρώπους (εν προκειμένῳ τον ιουδαϊκό λαό) για την έλευση του Μεσσία. Αυτή η επίγεια Ιερουσαλήμ, μάθαινε το θέλημα του Θεού από τους προφήτες και εκπαιδευόταν για το κήρυγμα του Κυρίου και τη νέα εν Χριστῷ εποχή. Βέβαια, δεν τα κατάφερε επαρκώς. Η αμαρτία είναι πολύ μεγάλο και δύσκολο εμπόδιο. Η εφαρμογή του νόμου επέφερε την τυπολατρεία και οι άνθρωποι παρερμήνευσαν την έννοια και το ρόλο του Μεσσία. Αυτή η κατάσταση επικρατούσε πριν τη γέννηση του θεανθρώπου και δυστυχώς εν πολλοίς συμβαίνει και σήμερα με την Εκκλησία. Να παρερμηνεύεται το ευαγγέλιο του Κυρίου και αρκετοί πιστοί να αρέσκονται στην τυπολατρική τέλεση των θρησκευτικών τους δραστηριοτήτων.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
