Το '92, 21νός τότε, είχα κατέβει στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Να που στα 47 μου, ξανακατέβηκα για τον ίδιο λόγο, παρότι δεν συνηθίζω να κατεβαίνω σε συγκεντρώσεις και πορείες για οποιαδήποτε οικονομικά και πολιτικά θέματα, διότι ουδεμία σχέση δεν έχω και δεν θέλω να έχω με τα κόμματα που τα διοργανώνουν. Και είδα και μίλησα με λογιών λογιών ανθρώπους εκεί. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν ότι επικρατούσε αφενός η ανησυχία για τα εθνικά, ο προβληματισμός για τις διεθνείς συγκυρίες και ο φόβος για το χειρισμό στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης που ομολογουμένως δεν χαίρει πλέον ιδιαίτερης εκτιμήσεως... Αφετέρου όλοι αυτοί δεν πήγαν για εκφράσουν έμμεσα τη στήριξή τους σε κάποιο κόμμα, και κανένα σύνθημα δεν στρέφονταν υπέρ ή κατά κάποιου. Μόνο ο Μίκης τα έχωσε στην κυβέρνηση (και καλά έκανε!).
Στο δε facebook, τα γνωστά παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ, όρμησαν εναντίον του Θεοδωράκη, που είχε τα κότσια να αγνοήσει τις κυβερνητικές παρακρατικές ομάδες που πήγαν να τον φοβερίσουν πετώντας μπογιές στο σπίτι του! Το μοναδικό τους επιχείρημα είναι να ονομάζουν φασίστα όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους! Αυτή είναι ουσιαστικώς η μοναδική τους πρακτική και έτσι αντιμετωπίζουν όποιον έχει μια άλλη άποψη από τη δική τους (ή ορθότερα από την άποψη αυτών που τους πατρονάρουν!). Δημοσιογραφάκια που ουδέποτε έκαναν εξορία, μια χαρά τσεπώνουν καλά λεφτουδάκια και ούτε που ξέρουν τι σημαίνει ανεργία, από τον καναπέ τους, πουλάνε «κομμουνιστική» ή «αριστερή» ιδεολογία από τα ΜΜΕ, (ναι, η ιδεολογία κατάντησε εμμέσως, εμπορεύσιμο προϊόν) και παρουσιάζονται ως κήνσορες, τιμητές για οτιδήποτε δεν γουστάρουν τα αφεντικά τους!
Αντί να τα βάζουν με τους Κοτζαμάνηδες του ΣΥΡΙΖΑ, αντιεξουσιαστές / Ρουβίκωνες ή όπως αλλιώς αυτοαποκαλούνται, (εκεί καταντήσαμε: είχε η δεξιά παρακράτος, έφτιαξε και η αριστερά, δείχνοντας το πόσο μοιάζουν εντέλει!) επιτέθηκαν στο Μίκη και σε όλον τον κόσμο που άφησε τον καναπέ του για να φωνάξει για την Ελλάδα. «Φτάσαμε στο σημείο να απολογούμαστε για τον πατριωτισμό μας» έχει πει ο Θεοδωράκης. Ναι, το ότι όλοι εμείς ενωθήκαμε κάτι από την ελληνική σημαία, για τους κήνσορες της αριστεράς, μας έκανε... φασίστες! Απορώ πως δεν έχουν ονομάσει ακόμη φασίστες όσους χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα...!
Κοντολογίς, το συλλαλητήριο ήταν μια έκφραση δημοκρατίας. Τον πατριωτισμό δεν πρέπει να τον καπηλεύεται κανένα κόμμα που τα στελέχη του έχουν τατουάζ με σβάστιγκες, ούτε τη δημοκρατία να την καπηλεύονται κόμματα που ψηφίζουν μνημόνια και μείωση της εθνικής μας κυριαρχίας. Όποιος δεν γουστάρει τη δημοκρατία και παριστάνει τον τιμητή, προφανώς βάζει πάνω από την πατρίδα την τσέπη του. Κι αν οι Έλληνες δεν ενώνονται κάτω από τη σημαία αλλά διαιρούνται από τα κομματικά παπαγαλάκια, τότε η Ελλάδα θα πάψει να υπάρχει...
