Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ
περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν
πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης (Εφεσ. 4, 14)
Δε θα είμαστε πια νήπια, δε θα κλυδωνιζόμαστε και δε θα μας πηγαίνει πέρα δώθε ο άνεμος της κάθε διδασκαλίας, η ανθρώπινη δολιότητα και τα τεχνάσματα που μηχανεύεται η απάτη.
Η μελέτη και η προσπάθεια για την πνευματική προκοπή των χριστιανών δεν τη συνιστά η Εκκλησία τυχαία. Όσο δεν μαθαίνουμε και αγνοούμε το κήρυγμα του Ευαγγελίου και την ερμηνεία των εκκλησιαστικών πατέρων, τότε δεν θα μπορέσουμε να έχουμε σταθερή την πίστη μας. Θα είμαστε σαν τα παιδιά, ευμετάβολα και ευκολόπιστα, που παρασύρονται από πονηρούς επιτήδειους. Οι αιρετικοί εκεί ακριβώς στηρίζουν τον προσηλυτισμό τους. Στην άγνοια και την πνευματική αμέλεια. Όσοι αδιαφορούν και είναι ικανοποιημένοι στα όσα λίγα και σκόρπια γνωρίζουν, εύκολα πιάνονται θύματα της κάθε ανθρώπινης διδασκαλίας / φιλοσοφίας, που τους παρουσιάζεται με ελκυστικό τρόπο. Πλανεμένες προσεγγίσεις των ιερών κειμένων, υποκειμενικές ερμηνείες και κατά το δοκούν συμπεράσματα, εύκολα ξωκοίλουν όσους αδιαφορούν για την πνευματική τους κατάρτιση. Αντί λοιπόν να γίνουμε έρμαιο της κάθε διδασκαλίας, ας φροντίσουμε να ενηλικιωθούμε αντικαθιστώντας την άγνοια με την κατάρτιση.
