Μας λέει ο απ. Παύλος στην επιστολή προς Εφεσσίους:
ὅτι δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. (1, 18)
Γιατί διαμέσου αυτού έχουμε την είσοδο και οι δύο (εθνικοί και ιουδαίοι) μέσω ενός Πνεύματος προς τον Πατέρα.
Από τον Χριστού προσερχόμαστε δι' Αγίου Πνεύματος προς τον Πατέρα. Κάτι που δεν γινόταν με το Νόμο της Παλ. Διαθήκης. Ο Χριστός ανακαίνισε τον άνθρωπο διά του σταυρού, δίνοντάς του και πάλι την προοπτική του αρχικού του προορισμού, την κατά χάριν θέωση. Και η προσαγωγή αυτή δεν έχει περιορισμούς. Είτε για τους ιουδαίους, είτε για τους εθνικούς. Κυρίως όμως, αφορά όλους όσους προσεύχονται και ελπίζουν στο Θεό. Όσους έχουν ανοίξει την καρδιά τους για να κατοικήσει μέσα τους η ακλόνητη πίστη. Η μόρφωση, η κοινωνική θέση και ο υλικός πλούτος, δεν έχουν καμιά αξία ενώπιον του Θεού. Μόνο η αληθινή μετάνοια και η αρετή στην οποία οφείλουμε να ασκούμαστε, μετράνε. Και η ουράνια βασιλεία, που τις πύλες της άνοιξε για εμάς ο Χριστός, μας περιμένει μέσα της μόνιμα για να γίνουμε συμπολίτες με το Θεό.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή ανάρτηση, εδώ.
