Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το ΒΗΜΑ (25/8/2013) και αναφέρεται στο βιβλίο της Edith Wharton «Η διαστροφή της ανάγνωσης». Αξίζει μια ματιά στο πως αντιμετωπίζει τον αναγνώστη η συγγραφέας:
Βλέπει το διάβασμα ως χάρισμα και διακρίνει το αναγνωστικό κοινό στους «γεννημένους» αναγνώστες και στους «μηχανικούς». Για τους πρώτους θα μπορούσα να πω πολλά και... ωραία, και υποψιάζομαι πως ο καθένας μας θα νομίζει ότι έχει το χάρισμα της ανάγνωσης! Θα σταθώ βέβαια, στους «μηχανικούς».
Ενδιαφέρουσα η άποψη της Wharton. Θα μου πεις πως αναφέρεται σε μια εποχή που δεν υπήρχε ούτε το ραδιόφωνο οπότε διάβαζαν πολύ περισσότεροι απ' ότι σήμερα. Όμως αυτό δεν αλλοιώνει την ποιότητα του αναγνώστη. Παραταύτα, θα τολμήσω να επεκτείνω τον ορισμό στους αναγνώστες της νέας τεχνολογίας, και δη του διαδικτύου. Στο ερώτημα αν «υπάρχουν μηχανικοί αναγνώστες (κατά Wharton) στο διαδίκτυο», θα απαντούσα κατά βάσει ναι!
Είναι όλοι όσοι διαβάζουν τα... πάντα (ειδικά στα blogs) αλλά, ή δεν τα διαβάζουν ή τα ξεπετάνε εν τάχει, ή δεν τα καταλαβαίνουν! Αυτό αποδεικνύεται είτε από τα σχόλιά τους, είτε όταν τολμούν να παραπέμψουν σε άρθρα που στην καλύτερη, τα παρανόησαν. Όμως οφείλουν να λένε ότι διάβασαν τα πάντα! Ανακυκλώνουν με ευκολία δανεισμένες απόψεις χωρίς καν να κάτσουν λίγο να τις επεξεργαστούν. Να δουν αν το κάθε τσιτάτο που ελαφρᾷ τῇ καρδίᾳ αναμασούν, πίσω από τον εντυπωσιασμό που εκπέμπει, έχει όντως βάθος σκέψης και δεν είναι παρά μια καλοδιατυπωμένη σαχλαμάρα! Προφανώς για να μην κάνουν αυτό, δεν διαθέτουν το ανάλογο βάθος σκέψης...
Εδώ, δεν κάνω αναφορά στην ἐν διαδικτύῳ ανάγνωση συνολικά, αλλά στους μηχανικούς αναγνώστες. Που δυστυχώς αποτελούν πλειονότητα! Η Wharton δεν μένει βέβαια μόνο στον ορισμό αυτού του είδους αναγνώστη, αλλά προχωρά και στην επίδραση που έχει στο συγγραφέα. Ένεκα του εκτεταμένου της ανάρτησης, θα συνεχίσω την επόμενη Τετάρτη, μιας και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το θέμα.
