Σήμερα ακούμε το εξής ιδιόμελο δοξαστικό μετά τους Αίνους σε ήχο πλ. β':
Νάματα Ἰορδάνια περιεβάλου Σωτήρ, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον• καὶ ἔκλινας
κορυφὴν τῷ Προδρόμῳ ὁ τὸν οὐρανὸν μετρήσας σπιθαμῇ, ἵνα ἐπιστρέψῃς κόσμον ἐκ
πλάνης, καὶ σώσῃς τάς ψυχὰς ἡμῶν.
Τα νερά του Ιορδάνη περιέβαλε Σωτήρα, εσύ που ενδύθηκες το (θείο) φως ως ρούχο. Και έκλινες το κεφάλι σου στον Πρόδρομο, εσύ που μέτρησες με την παλάμη σου τον ουρανό, για να επιστρέψεις τον κόσμο από την πλάνη (της αμαρτίας) και να σώσεις τις ψυχές μας.
Μέσα σε λίγες λέξεις ο ιερός υμνογράφος μας περιγράφει θεολογικά τη βάπτιση του Ιησού. Εκείνος που «φορά» το άκτιστο θείο φως, τώρα ενδύεται με τα νερά του ποταμού Ιορδάνη. Και ταπεινά κλίνει το μέτωπό του για να τον βαπτίσει ο Πρόδρομος. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια. Σκύβει Εκείνος που εξουσιάζει τον ουρανό. Δέχεται το υδάτινο βάπτισμα από τον Ιωάννη για να ξαναβαπτίσει τον κόσμο από το ύδωρ της ζωής σώζοντάς τον από την αμαρτία.
