- Καλημέρα, κυρ λαγέ! Καλή χρονιά! Χαμόγελα βλέπω, σου έκατσε το Τζόκερ;
- Καλή χρονιά και σε σένα κυρ αλεπού! Το Τζόκερ; Που τέτοια τύχη!
- Τότε, πως κι έτσι;
- Μου 'πεσε το φλουρί!
- Από χάμω και το σήκωσες;
- Κρυάδες! Χρόνια εἰχε να μου πέσει το φλουρί εξάλλου!
- Σώπα! Τουλάχιστον ήταν νόστιμο το κομμάτι της βασιλόπιτας;
- Ε, όχι και κομμάτι!
- Δηλαδή κυρ λαγέ;
- Τι δηλαδή; Ολόκληρη η βασιλόπιτα!
- Ε; Οι άλλοι δεν πήραν κομμάτι;
- Πήραν!
- Μα πως;
- Από τη δική τους βασιλόπιτα!
- Τι; Άλλη βασιλόπιτα οι άλλοι, άλλη εσύ;;;
- Ναι, κυρ αλεπού, φέτος αγόρασα βασιλόπιτα μόνο για την πάρτη μου! Εμ, μόνο έτσι θα μου έπεφτε στα σίγουρα το φλουρί!
- Μα έτσι δεν έχει νόημα!
- Γιατί παρακαλώ; Θέτει το έθιμο περιορισμό στον αριθμό των βασιλοπίτων;
- Αυτό δεν το είχα σκεφτεί κυρ λαγέ!
- Είδες; Ενώ εγώ...
- Άντε και του χρόνου λοιπόν. Τώρα που βρήκες τον τρόπο να πετυχαίνεις στα σίγουρα το φλουρί.
- Μπα, δεν θα το επαναλάβω του χρόνου!
- Γιατί κυρ λαγέ;
- Ένα, μου φτάνει! Εξάλλου δεν είναι παρά ένα κάλπικο κέρμα με «χρόνια πολλά» επάνω. (φωτογραφία) Του χρόνου θα αφήσω κανέναν άλλον να το πετύχει...
- Μα οι άλλοι θα έχουν τη δική τους βασιλόπιτα. Και φέτος στην άλλη βασιλόπιτα κάποιος θα βρήκε το νόμισμα. Οπότε έχετε δύο νικητές! Έτσι θα γίνει και του χρόνου...
- Χμ... Όχι ακριβώς κυρ αλεπού!
- Τι εννοείς;
- Να, στους άλλους αγόρασα μια βασιλόπιτα χωρίς νόμισμα!
- Πως;
- Εμ, ή είμαι ο μοναδικός νικητής μες στο σπίτι, ή δεν είμαι! Και γι' αυτό είμαι χαρούμενος σήμερα!
- Δηλαδή;
- Δεν έχει δηλαδή κυρ αλεπού. Οι άλλοι ακόμα ψάχνουν να βρουν το φλουρί! Μέσα στην φούρια τους, πέταξαν το περιτύλιγμα που έλεγε ότι δεν περιέχει νόμισμα η βασιλόπιτα και έτσι...
- Για κοίτα ρε, πονήρεψε κι ο λαγός...
- Εμ, πως! Καλή χρονιά!!!
