τὴν δ᾿ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια:
«μαῖα φίλη, μή πω μέγ᾿ ἐπεύχεο καγχαλόωσα.
«μαῖα φίλη, μή πω μέγ᾿ ἐπεύχεο καγχαλόωσα.
οἶσθα γὰρ ὥς κ᾿ ἀσπαστὸς ἐνὶ μεγάροισι φανείη
πᾶσι, μάλιστα δ᾿ ἐμοί τε καὶ υἱέϊ, τὸν τεκόμεσθα:
ἀλλ᾿ οὐκ ἔσθ᾿ ὅδε μῦθος ἐτήτυμος, ὡς ἀγορεύεις,
ἀλλά τις ἀθανάτων κτεῖνε μνηστῆρας ἀγαυούς,
ὕβριν ἀγασσάμενος θυμαλγέα καὶ κακὰ ἔργα.
πᾶσι, μάλιστα δ᾿ ἐμοί τε καὶ υἱέϊ, τὸν τεκόμεσθα:
ἀλλ᾿ οὐκ ἔσθ᾿ ὅδε μῦθος ἐτήτυμος, ὡς ἀγορεύεις,
ἀλλά τις ἀθανάτων κτεῖνε μνηστῆρας ἀγαυούς,
ὕβριν ἀγασσάμενος θυμαλγέα καὶ κακὰ ἔργα.
οὔ τινα γὰρ τίεσκον ἐπιχθονίων ἀνθρώπων,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ὅτις σφέας εἰσαφίκοιτο:
τῷ δι᾿ ἀτασθαλίας ἔπαθον κακόν: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
ὤλεσε τηλοῦ νόστον Ἀχαιί̈δος, ὤλετο δ᾿ αὐτός.»
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ὅτις σφέας εἰσαφίκοιτο:
τῷ δι᾿ ἀτασθαλίας ἔπαθον κακόν: αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
ὤλεσε τηλοῦ νόστον Ἀχαιί̈δος, ὤλετο δ᾿ αὐτός.»
(Οδύσσεια Ψ, 58 - 68)
Κι η Πηνελόπη τότε η φρόνιμη γυρνώντας αποκρίθη:
«Μη λες μεγάλα λόγια, μάνα μου, και μη γελάς ακόμα!
«Μη λες μεγάλα λόγια, μάνα μου, και μη γελάς ακόμα!
Κατέχεις όλοι ποια θα νιώθαμε χαρά, κι εγώ περίσσια,
μαζί κι ο γιος μας ο Τηλέμαχος, αν πρόβελνε μπροστά μας.
Όμως σωστός δεν είναι ο λόγος σου κι αυτά που ξαφηγιέσαι'
κάποιος αθάνατος θα σκότωσε τους αντρειανούς μνηστήρες,
για τ᾿ άνομά τους τα φερσίματα και τ᾿ άδικά τους έργα
μαζί κι ο γιος μας ο Τηλέμαχος, αν πρόβελνε μπροστά μας.
Όμως σωστός δεν είναι ο λόγος σου κι αυτά που ξαφηγιέσαι'
κάποιος αθάνατος θα σκότωσε τους αντρειανούς μνηστήρες,
για τ᾿ άνομά τους τα φερσίματα και τ᾿ άδικά τους έργα
θυμώνοντας᾿ τι δε λογάριαζαν στον κόσμο απ᾿ τους ανθρώπους
τρανό, αχαμνό — κανένα, αν λάχαινε να τους συντύχει κάποιος.
τρανό, αχαμνό — κανένα, αν λάχαινε να τους συντύχει κάποιος.
Τις αδικίες τους τούτοι πλέρωσαν, μα κι ο Οδυσσέας το δρόμο
του γυρισμού μακριά τον έχασε και χάθηκε κι ατός του!»
του γυρισμού μακριά τον έχασε και χάθηκε κι ατός του!»
Δεν πιστεύει η Πηνελόπη την Ευρύκλεια, η οποία της ανακοινώνει το θάνατο των μνηστήρων από τον Οδυσσέα. Αποκλείεται να έγινε αυτό! Δεν πιστεύει τον γυρισμό του Οδυσσέα ή το ότι σκότωσε τους μνηστήρες; Και τα δύο. Περίμενε κάτι πιο λογικό. Ίσως μια επιστροφή με δημοσιότητα και την οικειοθελή αποχώρηση των μνηστήρων. Όμως δεν περίμενε καν ότι ο Οδυσσέας θα γυρνούσε...
Αναπάντεχα τα νέα για την Πηνελόπη. Η αλήθεια δεν γίνεται εύκολα πιστευτή. Κάποιο θαύμα ναι, όχι όμως η αλήθεια. Συμφιλιώθηκε με την ιδέα πως χάθηκε στο δρόμο του γυρισμού ο Οδυσσέας. Σαν την Πηνελόπη, που τυραννήθηκε πολλά χρόνια από τους μνηστήρες, μοιάζουμε σήμερα. Κάπως έτσι δεν θα αντιδρούσαμε κι εμείς στην Ευρύκλεια; Μόνο το θαύμα μας φαίνεται εφικτό και όχι κάποιος που να έχει δύναμη και σχέδιο. Ένας τέτοιος ηγέτης, και να υπήρχε θα έχει χαθεί στην πορεία...
Μοιρολατρούμε σαν την Πηνελόπη; Πιστεύουμε στο γυρισμό του Οδυσσέα; Δύσκολες ερωτήσεις! Μοιρολατρούμε γιατί πιστεύουμε πως και η σωτηρία έχει χαθεί κάπου μαζί με τον Οδυσσέα. Εγκλωβιστήκαμε σε άτολμους και ανώριμους Τηλέμαχους, και ακολουθούμε την Πηνελόπη σε μια κουρασμένη και παθητική υπομονή. Περιμένοντας τι, άραγε; Ὠλέσαμεν νόστον (παραφράζω το στχ. 68 ὤλεσε... νόστον = έχασε το γυρισμό) λοιπόν! Μάθαμε στην υποχρεωτική υπομονή... Απ' τα ολότελα, ε; Φευ!
