τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς;παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον.
(Ψαλμ. 33, 13 - 14)
(Ποιός άνθρωπος θέλει να έχει καλή ζωή, ποιός αγαπά να να δει ευτυχισμένες μέρες;
Παύσε τη γλώσσα σου από κακολογίες και τα χείλη σου μην εκστομίσουν δολιότητες.)
Ποιός δεν θέλει να διάγει μια καλή, μακρά και ευτυχισμένη ζωή; Αυτονόητη η απάντηση. Η καλή ζωή, είναι αέναος πόθος του ανθρώπου. Η μακροζωία και η ευτυχία είναι από τα σπουδαιότερα αγαθά. Γι' αυτό και ο Δαυίδ απευθύνει αυτό το ρητορικό ερώτημα. Μόνο που η συνήθης απάντηση παραπέμπει εύκολα στην απόκτηση υλικού πλούτου. Κάτι που είναι εφήμερο και θωπεύει τον εγωισμό...
Σταμάτα να κακολογείς, προτρέπει ο ποιητής. Χαλιναγώγησε τη γλώσσα σου. Διώξε από αυτήν το δόλο. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα για την αλήθεια και όχι για το ψέμα. Για το καλό και όχι το κακό. Ωφέλησε τον άλλο και μην τον εξαπατάς. Ο δόλος επιφέρει την απομάκρυνση και τη μοναξιά. Η γλώσσα αποκαλύπτει την ψυχή. Η αλήθεια δείχνει την αυθεντικότητα και κερδίζει τους ανθρώπους. Εκεί βρίσκεται η ευτυχία. Και είναι μόνιμη στη διάρκεια του βίου.
Σταμάτα να κακολογείς, προτρέπει ο ποιητής. Χαλιναγώγησε τη γλώσσα σου. Διώξε από αυτήν το δόλο. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα για την αλήθεια και όχι για το ψέμα. Για το καλό και όχι το κακό. Ωφέλησε τον άλλο και μην τον εξαπατάς. Ο δόλος επιφέρει την απομάκρυνση και τη μοναξιά. Η γλώσσα αποκαλύπτει την ψυχή. Η αλήθεια δείχνει την αυθεντικότητα και κερδίζει τους ανθρώπους. Εκεί βρίσκεται η ευτυχία. Και είναι μόνιμη στη διάρκεια του βίου.
