Μας λέει ο απόστολος Παύλος στην Α' προς Κορινθίους επιστολή:
χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι· καὶ ἡ χάρις αὐτοῦ ἡ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴ ἐγενήθη, ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ᾿ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί. (15, 10)
Με τη χάρη όμως του Θεού είμαι αυτό που είμαι, και η χάρη του που δόθηκε σ’ εμένα δεν υπήρξε χωρίς αποτέλεσμα, αλλά περισσότερο από όλους αυτούς κοπίασα, όχι εγώ όμως, αλλά η χάρη του Θεού που είναι μαζί μου.
Ο Παύλος χωρίς να επαίρεται, αποδίδει αυτό που είναι, όχι στις ικανότητές του ή στις δυνάμεις του, αλλά στη χάρη του Θεού. Γι' αυτό και το αποστολικό του έργο είχε επιτυχία. Ότι είμαστε το χρωστάμε στο Θεό. Και τη δωρεά του σε μας, δηλαδή τη θεία χάρη, οφείλουμε να μην την αφήνουμε άκαρπη και ανεκμετάλλευτη. Πρέπει να κοπιάσουμε για την καλλιεργήσουμε και να την αυξήσουμε. Να στραφούμε στην πνευματική προκοπή, καλυτερεύοντας τον εαυτό μας και το πλησίον μας. Κάτι που γίνεται με το ταπεινό φρόνημα, όπως το παράδειγμα του Παύλου. Όπου ο εγωισμός τιθασεύεται, εκεί η θεία χάρη κυριαρχεί και αναπτύσσεται. Ας αφήσουμε τη θεία χάρη να μας πλημμυρήσει, αποδομώντας την εγωπάθεια και την αλαζονεία.
Ο Παύλος χωρίς να επαίρεται, αποδίδει αυτό που είναι, όχι στις ικανότητές του ή στις δυνάμεις του, αλλά στη χάρη του Θεού. Γι' αυτό και το αποστολικό του έργο είχε επιτυχία. Ότι είμαστε το χρωστάμε στο Θεό. Και τη δωρεά του σε μας, δηλαδή τη θεία χάρη, οφείλουμε να μην την αφήνουμε άκαρπη και ανεκμετάλλευτη. Πρέπει να κοπιάσουμε για την καλλιεργήσουμε και να την αυξήσουμε. Να στραφούμε στην πνευματική προκοπή, καλυτερεύοντας τον εαυτό μας και το πλησίον μας. Κάτι που γίνεται με το ταπεινό φρόνημα, όπως το παράδειγμα του Παύλου. Όπου ο εγωισμός τιθασεύεται, εκεί η θεία χάρη κυριαρχεί και αναπτύσσεται. Ας αφήσουμε τη θεία χάρη να μας πλημμυρήσει, αποδομώντας την εγωπάθεια και την αλαζονεία.