Κάποιος χωρικός, είχε ένα άλογο και ένα γάιδαρο φορτωμένα με σακιά από στάρι. Το άλογο, πιο δυνατό, προχωρούσε καμαρωτό και με χάρη. Ξοπίσω του ο μικρότερος γάιδαρος αγκωμαχούσε από το πολύ ζόρι. Κάποιοα στιγμή, μη μπορώντας ο γάιδαρος, είπε του αλόγου:«Πάρε λίγο από το φορτίο μου, γιατί δεν θ' αντέξω για πολύ.»
Το άλογο όμως αρνήθηκε, και αργότερα ο γάιδαρος από τον πολύ κόπο έπεσε και εξέπνευσε. Τότε ο χωρικός, έγδαρε το γαϊδούρι και το δέρμα του μαζί με το βάρος του γαϊδάρου τα φόρτωσε στο άλογο. Και το άλογο παραπονούνταν λέγοντας:
«Αχ, τι μου συνέβηκε. Είναι μεγάλη η κακοτυχία μου. Για να μη θελήσω να πάρω λίγο από το βάρος του γαϊδάρου, τώρα βαστάζω ακόμα και το δέρμα του.»
Αυτός ο διδακτικός μύθος του Αισώπου, είναι τόσο επίκαιρος στις μέρες της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε. Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ βέβαια, σε μια κοινωνία μη ακουόντων...
