Όταν ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά, προφανώς ο νους τρέχει προς το καλοκαίρι και η φαντασία χορεύει σε ρυθμούς αλλόκοτους. Η καθημερινότητα είναι τόσο βαρετή ενίοτε, που ο καιρός την κάνει ανυπόφορη. Βέβαια, όλα είναι ένα συνήθειο αλλά όπως και να το κάνουμε, όλοι θα θέλαμε κάποιο θάμα να συμβεί ξαφνικά και να αλλάξουν όλα, προς το καλύτερο. Σιγά μην συμβεί! Η τύχη δυστυχώς είναι απούσα όταν την θέλεις, και καλή υπομονή μέχρι να περάσει ο καιρός. Η ποίηση βοηθάει να ξεφεύγει στιγμιαία το μυαλό, και χαζεύοντας το ημερολόγιο έπεσε το μάτι μου στο ποίημα «Κοιτώντας σε» του Γιώργου Δελιόπουλου. Μια ματιά σε μία ονειροφαντασία, που θυμίζει λίγο την άνοιξη...
