Τι είναι ο άνθρωπος μπροστά στο σύμπαν; Μία ασήμαντη κουκίδα, στην καλύτερη των περιπτώσεων! Τόσο «πολύς»... Το παρακάτω ποίημα του Ξάνθου Λυσιώτη, που αλίευσα από το ποιητικό ημερολόγιό μου, θυμίζει προσευχή. Όχι από αυτές που ζητάμε υλικά αγαθά και λογής λογής χάρες και διευκολύνσεις που δεν δικαιούμαστε με βάση τα πεπραγμένα μας... Προσευχή πνευματική, που ζητά την αισιοδοξία, τη σύνεση, την ευσπλαχνία. Πότε άραγε τα ζητήσαμε από τον Κύριο; Αισθανόμαστε να μας λείπουν, άραγε; Φευ!
