Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας (Εφεσ. 2, 14)
Γιατί αυτός είναι για μας η ειρήνη. Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους ένα λαό και γκρέμισε ό,τι σαν τείχος τούς χώριζε.
Αναφερόμενος στον Κύριο ο απ. Παύλος, τονίζει ότι Εκείνος είναι για μας η ειρήνη. Όχι απλά ειρηνοποιός που διευθέτησε κάποια σύγκρουση αλλά απ' αυτόν πηγάζει η ειρήνη. Η ύπαρξή Του στη ζωή μας σημαίνει ότι εμφορούμαστε από ειρήνη. Έφερε την ειρήνη λοιπόν, σε δύο αντιμαχόμενους κόσμους, τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς. Μέχρι ην έλευση του Κυρίου, ο Νόμος χώριζε αυτούς τους κόσμους σαν τοίχος ανάμεσά τους. Ήταν εμπόδιο που διαιρούσε τους ανθρώπους σε πιστούς, οι οποίοι άνηκαν στον ισραηλίτικο λαό και σ' όλους τους άλλους. Κι αν μέχρι να έρθει ο Μεσσίας προστάτευε τους μεν από τους δε, ωστόσο ήταν πηγή έχθρας. Τώρα, ο Χριστός διά του σταυρικού πάθους και της ανάστασής του, γκρέμισε αυτό το εμπόδιο. Έφερε καταλλαγή και ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων. Έγινε ο συνδετικός κροίκος ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους και τους συνένωσε στην Εκκλησία Του. Όλοι πλέον έχουν κοινό σωτήρα και λυτρωτή, και αποβλέπουν στην ίδια ουράνια βασιλεία. Η ειρήνη που μας έφερε ο Κύριος είναι η αιτία για την οποία οτιδήποτε αποτελούσε πηγή έχθρας παραμερίστηκε και χάθηκε. Η αγάπη που έμπρακτα μας δίδαξε και η προοπτική που μας ξανάδωσε, μας ενσωματώνουν όλους σε ένα ζωντανό οργανισμό (Εκκλησία) στον οποίο όλοι είμαστε αλληλένδετοι μεταξύ μας και μαζί Του (ως κεφαλή μας).
αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας (Εφεσ. 2, 14)
Γιατί αυτός είναι για μας η ειρήνη. Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους ένα λαό και γκρέμισε ό,τι σαν τείχος τούς χώριζε.
Αναφερόμενος στον Κύριο ο απ. Παύλος, τονίζει ότι Εκείνος είναι για μας η ειρήνη. Όχι απλά ειρηνοποιός που διευθέτησε κάποια σύγκρουση αλλά απ' αυτόν πηγάζει η ειρήνη. Η ύπαρξή Του στη ζωή μας σημαίνει ότι εμφορούμαστε από ειρήνη. Έφερε την ειρήνη λοιπόν, σε δύο αντιμαχόμενους κόσμους, τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς. Μέχρι ην έλευση του Κυρίου, ο Νόμος χώριζε αυτούς τους κόσμους σαν τοίχος ανάμεσά τους. Ήταν εμπόδιο που διαιρούσε τους ανθρώπους σε πιστούς, οι οποίοι άνηκαν στον ισραηλίτικο λαό και σ' όλους τους άλλους. Κι αν μέχρι να έρθει ο Μεσσίας προστάτευε τους μεν από τους δε, ωστόσο ήταν πηγή έχθρας. Τώρα, ο Χριστός διά του σταυρικού πάθους και της ανάστασής του, γκρέμισε αυτό το εμπόδιο. Έφερε καταλλαγή και ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων. Έγινε ο συνδετικός κροίκος ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους και τους συνένωσε στην Εκκλησία Του. Όλοι πλέον έχουν κοινό σωτήρα και λυτρωτή, και αποβλέπουν στην ίδια ουράνια βασιλεία. Η ειρήνη που μας έφερε ο Κύριος είναι η αιτία για την οποία οτιδήποτε αποτελούσε πηγή έχθρας παραμερίστηκε και χάθηκε. Η αγάπη που έμπρακτα μας δίδαξε και η προοπτική που μας ξανάδωσε, μας ενσωματώνουν όλους σε ένα ζωντανό οργανισμό (Εκκλησία) στον οποίο όλοι είμαστε αλληλένδετοι μεταξύ μας και μαζί Του (ως κεφαλή μας).
