Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· (Α' Κορ. 3, 14)
Αν το έργο που έχτισε κάποιος αντέξει, αυτός θα λάβει μισθό·
εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· (Α' Κορ. 3, 14)
Αν το έργο που έχτισε κάποιος αντέξει, αυτός θα λάβει μισθό·
Την ώρα της κρίσεως, το έργο του καθενός μας θα περάσει δια πυρός και αν αντέξει τότε θα λάβει μισθό, δηλαδή θα εισέλθει στην ουράνια βασιλεία. Τι πιο λογικό και πιο δίκαιο! Η αντοχή των πεπραγμένων μας, τα όσα κάναμε για την ψυχή μας και όχι για την τσέπη μας, θα έρθει η ώρα που θα περάσουν από τεστ αντοχής! Θα εφαρμοστεί η θεία δικαιοσύνη. Ακούμε τόσα πολλά για την αγάπη στο χριστιανισμό, ειδικά αν θέλουμε να συγχωρεθούμε, αλλά πολύ λιγότερα για τη θεία δικαιοσύνη. Ίσως γιατί κυρίως ρωμαιοκαθολικοί και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις προσωποποίησαν τη δικαιοσύνη του Θεού με έναν μπαμπούλα, που θα πρέπει να φοβόμαστε και διά του φόβου της τιμωρίας να πρέπει να ακολουθήσουμε το ευαγγέλιο του Χριστού. Την ημέρα της κρίσεως, τα έργα μας θα αποκαλύψουν τον εαυτό μας. Εμείς, εύκολα θα βρίσκαμε δικαιολογίες και ελαφρυντικά για τα κακά έργα μας και θα υπερτιμούσαμε τα καλά. Δηλαδή θα ήμασταν άδικοι κριτές... Η παραπάνω φράση του απ. Παύλου μπορεί να διατυπωθεί αλλιώς: Αν θέλουμε ανταμοιβή, τότε ας φτιάξουμε κάτι που να έχει αντοχή! Να παρουσιάσουμε και κάτι για το οποίο ο Θεός θα μας επαινέσει. Και μην σκεφτεί κανείς πως τάχα δεν προλαβαίνει επειδή το αντιλήφθηκε αργά. Ακόμη και η μετάνοια, όταν γίνεται με πίστη, είναι θεάρεστη. Η αποφυγή των αμαρτιών, η ανιδιοτέλεια, η συγχώρεση δεν μετριούνται με το ζύγι, αλλά με την ἐν Χριστῷ προαίρεση και ειλικρίνεια. Αν βάλουμε μέσα μας τον Χριστό, ίσως να μην προλάβουμε να κάνουμε πολλά, αλλά σίγουρα για τον Θεό θα είναι αξιομνημόνευτα. (Και ο ληστής στον σταυρό πρόλαβε να μετανοήσει αληθινά.)
