Ακούμε από τη σημερινή περικοπή:
ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. (Β' Τιμ. 2, 5)
Αν επίσης και κάποιος αθλείται, δε στεφανώνεται αν δεν αγωνιστεί νόμιμα.
Το παράδειγμα του αθλητή μας δίνει ο απόστολος Παύλος. Όσο και να αθλείται, η επιβράβευση δίνεται μόνο όταν αγωνίζεται σύμφωνα με τους νόμους της άθλησης. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χριστιανούς. Δεν αρκεί μόνο να λἐνε ότι πιστεύουν, αλλά πρέπει αυτό να το δείχνουν εμπράκτως. Το ότι πάνε στην Εκκλησία ή νηστεύουν, δεν τους κάνει καλούς χριστιανούς, αν εύκολα παρασύρονται στην αμαρτία. Αν οι χριστιανοί δεν ακολουθούν με ζήλο το κήρυγμα του Χριστού, αν δεν παραμερίζουν τον εγωισμό τους, τότε κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. Όσοι είναι χλιαροί στην πίστη και μένουν μόνο στη βιτρίνα των έργων, όσοι κάνουν αγαθοεργίες μόνο για το θεαθήναι, δεν θα στεφανωθούν. Η ουράνια βασιλεία δεν κατακτιέται με ραθυμία και με εγωισμό. Ο δρόμος της αγάπης και της ανιδιοτέλειας είναι μεν ανηφορικός και δύσκολος, αλλά οδηγεί πολύ ψηλά. Και αυτήν την «άθληση» ο Κύριος περιμένει από εμάς να επιβραβεύσει.
