Μας λέει ο Ι' Οίκος:
Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν
χερσί της Παρθένου, τὸν πλάσαντα χειρί τους
ἀνθρώπους, καὶ Δεσπότην νοοῦντες
αὐτόν, εἰ καὶ δούλου ἔλαβε μορφήν,
ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι καὶ βοῆσαι
τῇ Εὐλογημένη,
(Είδαν τα παιδιά των Χαλδαίων (=Μάγοι) στα χέρια της Παρθένου Αυτόν που έπλασε τους ανθρώπους και κατάλαβαν ότι είναι ο Δεσπότης του κόσμου αν και έλαβε τη μορφή δούλου, να Του προσφέρουν τα δώρα τους και φωνάξουν στην Ευλογημένη Μητέρα)
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου
Μήτηρ, >
χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς
ἡμέρας.
(Χαίρε μητέρα του αστέρα που δεν δύει
χαίρε εσύ που είσαι η αυγή της μυστικής(=του Κυρίου) ημέρας)
Χαῖρε, της ἀπάτης τὴν
κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, της τριάδος τους μύστας
φωτίζουσα.
(Χαίρε εσύ που έσβησες το καμίνι της απάτης
χαίρε εσύ που φώτισες τους μύστες της τριαδικής αλήθειας)
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον
ἐκβαλοῦσα της ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον
ἐπιδείξασα Χριστόν.
(Χαίρε εσύ που έδιωξες τον απάνθρωπο τύρανο (=διάβολος)
χαίρε που φανέρωσες τον φιλάνθρωπο Χριστό)
Χαῖρε, ἡ της βαρβάρου λυτρουμένη
θρησκείας,
χαῖρε, ἡ του βορβόρου
ῥυομένη των ἔργων.
(Χαίρε που λύτρωσες από τη βάρβαρη θρησκεία τον κόσμο
χαίρε που έσωσες τους ανθρώπους από το βόρβορο των αμαρτωλών έργων)
Χαῖρε, πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
χαῖρε, φλογὸς παθῶν
ἀπαλλάτουσα.
(Χαίρε που έπαυσες την προσκύνηση του πυρός
χαίρε που λύτρωσες τον άνθρωπο από τη φλόγα των παθών)
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ
σωφροσύνης,
χαῖρε, πασῶν γενεῶν
εὐφροσύνη.
(Χαίρε εσύ που οδηγείς τους πιστούς στη σωφροσύνη
χαίρε που είσαι των πιστών η ευφροσύνη)
Ο Ι' Οίκος θυμίζει την συνάντηση των Μάγων με το θείο βρέφος. Κατανόησαν ότι το βρέφος ήταν ο Δεσπότης του κόσμου και ο υμνογράφος μας τονίζει ότι κατανόησαν το μεγαλείο της Παναγίας. Τη χαιρετίζουν γιατί με τη γέννηση του Χριστού, δίωξε το διάβολο με τις ολάνες του και τις ψεύτικες θρησκείες του. Που στη μήτρα της γεννήθηκε η μυστική ημέρα της δόξας του Θεού, της ανακαίνισης και της αφθαρσίας του σύμπαντος. Η φλόγα των παθών σβήνει, και γεννιέται η σωφροσύνη και η χαρά των ανθρώπων.
