Το καράβι μου είναι γεμάτο βιβλία,
γνώση που ταξιδεύει.
Ψάχνοντας φιλόξενα λιμάνια,
που θα δεχτούν το φορτίο του.
Αναζητώντας ανεφοδιασμό,
με καινούργιες ιδέες,
με περισσότερη σκέψη.
Χωρίς επιβάτες, χωρίς πλήρωμα,
για ταξίδι αέναο,
σε ωκεανούς ατελείωτους.
Τον αέρα περιμένει το καράβι μου.
Να φυσήξει δυνατά,
να φουσκώσει τα πανιά του.
Τα βιβλία σιωπηλά κοιτούν,
και τα λιμάνια περιμένουν,
τον αέρα που δεν φυσά...
Κι αυτός με τη σειρά του,
περιμένει τον Ήλιο,
να δώσει στο καράβι μου,
τη ζέση του στην ψυχή του!
Και απαλά, να στείλει το αγέρι...
