Ακούμε από την προς Εβραίους επιστολή:
εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων (9, 7)
Στο δεύτερο μέρος μπαίνει μια φορά το έτος μόνος του ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα, που το προσφέρει υπέρ του εαυτού του και υπέρ των αμαρτιών από άγνοια του λαού. Με αυτήν την αναφορά του ο απόστολος Παύλος, μας τονίζει πως η είσοδος του αρχιερέα, μία φορά του έτους, στα Άγια των Αγίων (ο αγιότερος τόπος του εβραϊκού ναού), προεικονίζει την είσοδο του αρχιερέα Ιησού Χριστού, στον ουρανό. Όπως ο αρχιερέας στην Παλ. Διαθήκη έμπαινε στα Άγια των Αγίων μετά από την αιματηρή θυσία, έτσι και ο Κύριος εισήλθε στον ουρανό αφού πρώτα έχυσε το δικό του αίμα για τη σωτηρία μας. Ο μεν αρχιερέας πρόσφερε το εξιλαστήριο θύμα και για τον εαυτό του, ο Χριστός προσέφερε τον εαυτό του μόνο για τον άνθρωπο. Και κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει δεκτός στην ουράνια βασιλεία χωρίς το αίμα του μεγάλου αρχιερέα του Ιησού Χριστού.
