31 οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.
32 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑπάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων· καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. (Ματθ. 8, 31-32)
31 Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Αν μας βγάλεις, απόστειλέ μας στην αγέλη των χοίρων».
32 Και τους είπε: «Πηγαίνετε». Εκείνοι, αφού εξήλθαν, πήγαν στους χοίρους. Και ιδού, όρμησε όλη η αγέλη κάτω στον γκρεμό, στη λίμνη, και πέθαναν μέσα στα νερά.
Οι δαίμονες, γνωρίζοντας ότι ο Ιησούς θα τους διώξει και θα θεραπεύσει τους δύο δαιμονισμένους, τον παρακάλεσαν να πάνε στην αγέλη των χοίρων. Δεν τον παρακάλεσαν για μετάνοια, αλλά από φόβο μην τους στείλει στην αιώνια τιμωρία τους στον Άδη. Γνωρίζουν ότι όσο και να διαβάλουν τον Κύριο στους ανθρώπους, δεν μπορούν ούτε να τον βλάψουν ούτε να αποφύγουν την τιμωρία τους. Ζήτησαν να πάνε στην αγέλη των χοίρων, για να συνεχίσουν το βλαβερό και καταστρεπτικό τους έργο σκοτώνοντας τα ζωντανά. Ήταν τέτοια η μανία τους από την παρουσία του Κυρίου που ξέσπασαν στα ζώα. Αλλά γιατί ο Κύριος συναίνεσε στο αίτημά τους; Έσωσε τους δύο ανθρώπους, τα ζώα τι έφταιγαν, μιας και γνώριζε την κατάληξη ως Θεός που είναι; Επέτρεψε να συμβεί ο αφανισμός της αγέλης, για να μας δείξει ότι οι δαίμονες δεν αστειεύονται. Με ότι και ν' ασχοληθούν, η κατάληξη θα είναι η καταστροφή. Δεν έχουν καμία καλοσύνη και καμία αρετή. Ο νους τους είναι προσηλωμένος στην απώλεια και τον αφανισμό. Γι' αυτό δεν πρέπει να αφήνουμε να μας παρασέρνουν με τα καλοπιάσματά τους, στις παγίδες τους. Ο Κύριος τους έδωσε μια ευκαιρία να τον παρακαλέσουν για να μετανοήσουν, παρότι γνωρίζει ότι είναι πωρωμένοι και αμετανόητοι. Δίνει όμως και σε μας την ευκαιρία να μετανοήσουμε ξαναγυρίζοντας κοντά Του. Στο χέρι μας είναι να δείξουμε ότι διαφέρουμε από τη γενιά των δαιμόνων!
