Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. (Β' Κορ. 2, 1)
Γιατί αποφάσισα για τον εαυτό μου αυτό: το να μην έρθω πάλι με λύπη προς εσάς.
Ο απ. Παύλος προτίμησε να μην ξαναεπισκευτεί την Κόρινθο. Διότι γνώριζε τις αταξίες και τις παρεκτροπές των Κορινθίων, οπότε και θα πήγαινε με σκοπό να τους λυπήσει υποδεικνύοντας το πόσο έχουν ξεφύγει από την τήρηση του ευαγγελίου. Προτίμησε να μην μεταβεί, γιατί δεν έχει νόημα στο χριστιανισμό, για έναν διάκονο του λόγου του Κυρίου, να στενοχωρεί με την παρουσία του και τις παρατηρήσεις του ανθρώπους που ήδη είχαν και στο παρελθόν υποπέσει σε παραστρατήματα. Οφείλουν οι ίδιοι να λυπούνται για τα αμαρτήματά τους και να προσπαθήσουν να επανορθώσουν. Είναι στο χέρι του καθένα, πρωτίστως να αναγνωρίζει τα σφάλματά του και μετά να επιδιώκει τη μετάνοια εμπράκτως, δηλαδή με το να μην τα επαναλαμβάνει. Ο Κύριος αυτό ζητά από μας, γνωρίζοντας ότι θα κάνουμε παρεκκλίσεις από το κήρυγμα του. Να μετανιώνουμε ειλικρινά και να επανερχόμαστε στην οδό της σωτηρίας. Τότε μόνο θα προσφέρουμε χαρά αντί λύπης και σ' Εκείνον αλλά και σε εμάς. Δεν μας ξεχνά όσο κι αν εκουσίως απομακρυνόμαστε από κοντά Του. Όπως κι ο απ. Παύλος, δεν αδιαφόρησε για τους Κορινθίους και τους έστειλε επιστολή για να τους ενισχύσει.
