Δεν έχω λογοτεχνικούς στοίχους να σου γράψω,
ούτε να σου αφιερώσω ωραία λόγια.
Δεν έχω το κουράγιο καν να σε ξεπροβοδίσω...
Μόνο ρόδα από τις τριανταφυλλιές σου έχω,
και δάκρυα... πόνου δάκρυα, πολλά!
Αντίο δεν θα σου πω, δεν μπορώ!
Μέσα μου θ' ακούω τη φωνή σου
και θα σε βλέπω με νοσταλγία.
Μια αγκαλιά ρε μάνα, παράπονο μου είναι,
δεν μου 'δωσες, μια αγκαλιά ζεστή,
κι έρχεται βαρύς για μένα ο χειμώνας...
Τα Χριστούγεννα έρχονται, τα στολίδια με τα λαμπάκια ήδη δεσπόζουν σε έλατα και μπαλκόνια, τα παιδιά περιμένουν πως και πως τις διακοπές και τα δώρα, και γενικά το κλίμα θα είναι γιορτινό και χαρούμενο. Όχι όμως για όλους... Η δική μου «Περσεφόνη» έφυγε για πάντα στην «αγκαλιά της γης» αφήνοντας πίσω της ένα σπίτι σκοτεινό, παγερό, άδειο. Πριν κατέβει ο μικρός Χριστός στη γη, ανέβηκε η μητέρα μου στον ουρανό, και ήδη η απουσία της άρχισε να γίνεται τόσο έντονη...
Σε κατάσταση πένθους λοιπόν, η Αποκάλυψη του 999 δεν μπορεί να συνεχίσει τις αναρτήσεις μέσα στο εορταστικό κλίμα των ημερών. Δεν μπορώ ούτε να προλογίσω ένα επίκαιρο απόκομμα από τα παλιά μου περιοδικά. Μόνο οι αναρτήσεις των Κυριακάτικων αγιογραφικών αναγνωσμάτων θα συνεχιστούν, διότι αφενός έχω ήδη γράψει & προγραμματίσει να δημοσιεύσω τις επόμενες, και αφετέρου μόνο η Αγία Γραφή συνάδει στην ψυχική μου κατάσταση.
Έτσι, από σήμερα, εύχομαι στους αναγνώστες και όλους όσους τυχαία επισκέπτονται το blog της Αποκαλύψεως του 999, Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά με υγεία (προπαντός) και ευτυχία. Κυρίως δε, με πολύ Χριστό! Διότι, τα Χριστούγεννα είναι τα γενέθλια του Χριστού, και όχι κάτι χοντρούληδες Αηβασίληδες, έλατα, λαμπάκια, ελαφάκια και κόκκινοι σκούφοι. Με το νέο έτος, θα επιστρέψω στις αναρτήσεις μου, καθώς και τις επισκέψεις στα blogs, μιας και αυτές τις μέρες, χωρίς παρεξήγηση, θα προτιμήσω τη σιωπή...
