Μας λέει ο απ. Παύλος στη σημερινή περικοπή:
ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες. (Β' Κορ. 6, 10)
σαν να λυπόμαστε, πάντα όμως χαιρόμαστε, σαν φτωχοί,
πολλούς όμως πλουτίζουμε, σαν τίποτα να μην έχουμε και όμως τα πάντα
κατέχουμε.
Ποιός είναι ο σκοπός των αποστόλων και κατ' επέκταση των χριστιανών; Αφενός να μη λυπούνται για τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν στο έργο τους. Οι εχθροί των χριστιανών τους αντιμετωπίζουν ως πικραμένους και λυπημένους από τις δυσκολίες και τις στερήσεις της ζωής. Δεν αντιλαμβάνονται όμως την εσωτερική χαρά και αγαλλίαση που τους προσφέρει η θεία χάρις από την κοινωνία με τον Κύριο. Αφετέρου, το ότι ενώ είναι φτωχοί υλικά, πλουτίζουν πολύ κόσμο με το πνευματικό τους κήρυγμα. Τους μεταλαμπαδεύουν πνευματικούς θησαυρούς και τους προετοιμάζουν για την ουράνια βασιλεία. Ο πλούτος δεν βρίσκεται στην οικονομική βοήθεια, αλλά στις ψυχικές αρετές που θα αποκτήσουν, δεχόμενοι τον Χριστό στην καρδιά τους. Δεν έχουν τίποτα το υλικό που είναι εφήμερο, αλλά έχουν τον Κύριο που είναι τα πάντα!
