Να δύο νομίσματα που βρήκα στο δρόμο τις γιορτινές μέρες που έφυγαν. Δύο 5λεπτα που ενώ έχουν την ίδια αξία και καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο στο πορτοφόλι, εντούτοις δεν έχουν την ίδια όψη. Ταλαιπωρημένο το πρώτο, κάπως μαυρισμένο, μόλις και μετά βίας αναγνωρίζεται. Το δεύτερο όμως... λάμπει! Ολοκαίνουργιο. Αν το πρώτο δεν φαίνεται εύκολα, το δεύτερο απ' τη γυαλάδα είναι εμφανέστατο. Κι όμως και τα δύο ήταν σε κάποιο δρόμο χάμω «αδέσποτα»...
Έτσι διαφέρουν ο παλιός με το νέο χρόνο. Ο απερχόμενος ταλαιπωρημένος και φορτωμένος από ένα κάρο άσχημα που δεν θέλουμε όχι απλά να μας ξανατύχουν, αλλά ούτε να θυμόμαστε καν. Ο νεοεισελθής σκέτο φιγουρίνι! Λάμπει και υπόσχεται... Στολισμένος με ένα σκασμό ευχές, προσδοκίες, ελπίδες κλπ. Και στο τέλος, όπως ο προηγούμενός του, «γερασμένος» θα παραδώσει τη σκυτάλη. Διαφέρει σε τίποτα ο ένας με τον άλλο; Ουσιαστικά όχι. Σαν τα πιο πάνω κέρματα. Δεν υπολοίπεται σε χρηματική αξία το παλιό. Απλά εμάς δεν μας αρέσει αισθητικώς.
Αφού και ο νέος χρόνος θα γίνει σαν τον παλιό, ουσιαστικά ξαναζούμε τον παλιό με άλλο αριθμητικό όνομα και απλά για να δούμε κάποια διαφορά, περιμένουμε από την... θεά τύχη να μας κάτσει κάτι καλό! Με αυτά τα μυαλά, πορευόμαστε και αντί να κάνουμε κάτι να αλλάξουμε την καθημερινή ρουτίνα, βλέπουμε το χρόνο να περνάει και να χάνεται μοιρολατρικώς... Αντί για ελπίδες και προσδοκίες, απογοητεύσεις και στενοχώριες. Μέρα με τη μέρα ξεθωριάζει η λαμπεράδα και η νεότητα του έτους, οπότε θα αναμένουμε το πότε θα έρθει ο επόμενος! Και στο τέλος, θα «πετάξουμε» μεν τον παλιό, αλλά δεν θα μαζέψουμε τον καινούργιο από χάμω!
Αυτά τα ολίγα για έναν ακόμη χρόνο που μπήκε και θα φύγει όπως και ο προηγούμενος και χύθηκε πολύ σάλιο σε τυποποιημένες ευχές, λες και θα τις ακούσει κανείς για να τις υλοποιήσει!
