εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ· (Ρωμ. 5, 10)
Γιατί αν, όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με το Θεό
μέσω του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, αφού συμφιλιωθήκαμε,
θα σωθούμε με τη ζωή του.
Η απόσταση που δημιουργήθηκε λόγῳ του προπαρτορικού αμαρτήματος μεταξύ Θεού και ανθρώπου ήταν μεγάλη. Στρεφόμενος προς την αμαρτία ο άνθρωπος, έγινε εχθρός με το δημιουργό του. Ο προορισμός της κατά χάρην θέωσης, έπαψε. Από αυτό το τέλμα, έβγαλε τον άνθρωπο ο Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός. Με το θάνατό και την ανάστασή Του, θανάτωσε την αμαρτία και έθεσε το θεμέλιο για να ικανοποιηθεί η θεία δικαιοσύνη. Έτσι, γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ Θεού και εκπεσόντος ανθρώπου επαναφέροντας τον άνθρωπο στην χαμένη του προοπτική. Δίχως την θεϊκή αυτή ενέργεια, από μόνος του δεν μπορούσε ο άνθρωπος να επιφέρει τη συμφιλίωση με το Θεό. Επιπλέον, ο Χριστός, ως πηγή της αληθινής και αιώνιας ζωής, μας προσφέρει αιώνια ζωή με τη σωτηρία που μας προσφέρει. Αρκεί να πιστέψουμε σ' Εκείνον και να ακολουθήσουμε το δρόμο που μας υποδεικνύει με το Ευαγγέλιό Του.
