ΤΑ ΥΣΤΕΡΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ...

ἀλλ᾽, οἶμαι, παρόμοιόν ἐστιν ὅπερ καὶ περὶ τῆς τῶν χρημάτων κτήσεως· ἂν μὲν γάρ, ὅσ᾽ ἄν τις λάβῃ, καὶ σῴσῃ, μεγάλην ἔχει τῇ τύχῃ τὴν χάριν, ἂν δ᾽ ἀναλώσας λάθῃ, συνανήλωσε καὶ τὸ μεμνῆσθαι [τὴν χάριν]. καὶ περὶ τῶν πραγμάτων οὕτως οἱ μὴ χρησάμενοι τοῖς καιροῖς ὀρθῶς, οὐδ᾽ εἰ συνέβη τι παρὰ τῶν θεῶν χρηστὸν μνημονεύουσι· πρὸς γὰρ τὸ τελευταῖον ἐκβὰν ἕκαστον τῶν πρὶν ὑπαρξάντων κρίνεται. (Ολυνθιακός Α', 11)

(Αλλά, νομίζω, ότι είναι παρόμοιο όπως αυτό που συμβαίνει και περί της αποκτήσεως χρημάτων. Αν δηλαδή κανένας όχι μόνο λάβει και διατηρήσει από την τύχη, της χρωστά μεγάλη χάρη, εάν όμως τα σπαταλήσει αλόγιστα, τότε εξοδεύει συνήθως μαζί με τα χρήματα και την ανάμνησιν της χάριτος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις πολιτικές υποθέσεις, όσοι δεν μεταχειρίστηκαν σωστά τις περιστάσεις, όχι μόνον δεν ευγνωμονούν, αλλά ούτε ενθυμούνται, ότι εκ μέρους του θεού τους συνέβη κάτι τι καλόν διότι το τελευταίον συμβάν, είναι αυτό με το οποίο οι άνθρωποι συγκρίνουν και μετρούν εκείνα τα οποία έγιναν πρωτύτερα.)

Τα παραπάνω λόγια είναι του μεγάλου ρήτορα Δημοσθένη. Σοφές κουβέντες που σηκώνουν μεγάλη ανάλυση...
Μας χαμογέλασε η τύχη; Της χρωστάμε χάρη. Ότι μας έδωσε το σπαταλήσαμε άσκοπα; Τότε ξεχνάμε ότι της χρωστάμε χάρη! Μάλιστα έχουμε το θράσος να ξαναζητάμε χάρη. Το ίδιο και στα πολιτικά πράγματα. Οι πολιτικοί δεν εκμεταλλεύονται τις ευνοϊκές περιστάσεις και μετά μεμψιμοιρούν ότι όλα τους πάνε στραβά.
Τα ύστερα μετρούν τα πρώτα, όπως το 'χε πει ο παλιός γ.γ. του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης. Οι πρόσφατες πράξεις είναι ο πήχυς για να συγκρίνουμε τις προηγούμενες. Ενίοτε άδικα, αλλά δυστυχώς ξεχνάμε εύκολα ότι αφήνουμε να ξεθωριάζει στο μυαλό μας, έχοντας μια αδάμαστη και επιλεκτική μνήμη...