Δεν γνωρίζω πόσο μακριά βρίσκομαι,
ούτε θυμάμαι το δρόμο που μ' έφερε εδώ.
Δεν θέλω να γυρίσω, ούτε να φτάσω κάπου!
Την περιπλάνηση να παρατείνω θέλω,
μια διαδρομή χωρίς προορισμό.
Δίχως άλλες γνώσεις και εμπειρίες,
πόσες πια, να μαζέψω άραγε;
Με μόνο όριο την κούραση,
ευτυχώς που έρχεται κι αυτή,
απρόσκλητη σαν καλοκαιρινή βροχούλα
να διακόψει μια τεθλασμένη πορεία
σ' ένα ξαπόσταγμα, μακάρι οριστικό...
