Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ
ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς
τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. (Εβρ. 13, 17)
Να πείθεστε στους ηγέτες σας και να υποχωρείτε, γιατί
αυτοί αγρυπνούν υπέρ των ψυχών σας, επειδή θα αποδώσουν λόγο, ώστε αυτό
να το κάνουν με χαρά και να μη στενάζουν. γιατί αυτό θα ήταν ασύμφωρο
για σας.
Ο απ. Παύλος μας προτείνει την υπακοή και την υποταγή. Όχι γενικώς και αορίστως, αλλά στους πνευματικούς ηγέτες, όπως οι επίσκοποι και οι ιερείς. Εξάλλου η αναρχία φέρνει σοβαρά προβλήματα στην Εκκλησία. Γιατί στους πνευματικούς ηγέτες; Διότι αυτοί, οφείλουν να επαγρυπνούν για τη σωτηρία των ψυχών μας. Αυτή είναι η, όχι εύκολη, αποστολή τους. Όχι να εκμεταλλεύονται την υπακοή των πιστών για να τους ασκούν εξουσία, αλλά για να τους οδηγήσουν με τη διδασκαλία του ευαγγελίου και το προσωπικό τους παράδειγμα στην οδό που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία. Αυτό το δύσκολο έργο ασφαλώς το έχουν αναλάβει και το εκτελούν με χαρά, και δεν το κάνουν από αγγαρεία. Και κυρίως όχι από ιδιοτέλεια... Αυτά τα αξιώματα δεν προορίζονται για όσους θέλουν να κάνουν «κοσμική καριέρα» μέσα στην Εκκλησία. Όσοι επιζητούν καριέρες στην Εκκλησία δυστυχώς δεν κάνουν κακό μόνο στον εαυτό τους, αλλά και στους πιστούς. Τους καλούς πνευματικούς ηγέτες λοιπόν, έχουμε την υποχρέωση επίσης, να μην τους κουράζουμε εξ αιτίας της αδιόρθωτης συμπεριφοράς μας, γιατί αυτό δεν θα μας ωφελήσει.
