Αρχική
Αρχική
Γελιογραφίες
Γελοιογραφίες
Μουσική (LP)
Μουσική (LP)
Επιλογές
Επιλογές

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΦΑΝΕΙΑ...

Πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η είδηση που αλίευσα από τον χθεσινό ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (02/08/11). Γενιά από ανθρώπους που ασχολούνται όλο και περισσότερο με τον εαυτό τους και που επιθυμούν να έχουν μονίμως την προσοχή των άλλων δημιουργούν οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης! Σαν να άργησαν λίγο οι ερευνητές της Οξφόρδης να το πάρουν χαμπάρι, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ! Βέβαια, εδώ δεν θα αναφερθώ για το facebook ή twitter, έχουν ήδη γραφτεί πάρα πολλά για δαύτα. Θα σταθώ όμως σε ένα:

Στον εγωισμό! Δεν τον παράγουν απλώς αλλά και τον προωθούν. Κάτι που συμβαίνει ευρύτερα στο διαδίκτυο και όχι μόνο στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Και αυτό συμβαίνει λόγῳ της ευρύτερης ατομοκρατικής αντίληψης που διέπει το δυτικό πολιτισμό. Ή ορθότερα, το διαδίκτυο είναι δομημένο στην ατομοκρατία. Πρακτικά, η κοινωνική δικτύωση είτε υπάρχει σε έναν πολύ χαλαρό βαθμό, είτε δεν υπάρχει καθόλου!

Όταν στην κοινωνία προτάσσεται ο ατομικισμός, δίδοντας προτεραιότητα στην ατομική συνείδηση παρά στην κοινωνική διάσταση του ανθρώπου, είναι επόμενο το διαδίκτυο να στρέφεται σ' αυτήν την κατεύθυνση. Η κοινωνικοφανής τάση που αναπτύσσεται, δεν είναι παρά ένας εξωραϊσμός της ατομικότητας. Θα ρωτήσει κανείς εύλογα, αν αυτό θα μπορούσε να αλλάξει. Θεωρητικά, σίγουρα! Όμως, η εν γένει νοοτροπία των χρηστών δεν αλλάζει από τη μια στιγμή στη άλλη. Ούτε και η νοοτροπία του δυτικού (κατά βάσιν) πολιτισμού. Και ούτε λύση δίνει η εξολοκλήρου απόρριψη της τεχνολογίας.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, αφού βλέπουν οι ερευνητές τον αναπτυσσόμενο εγωισμό, τι προτείνουν για να περιοριστεί. Γιατί εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Στο ότι δεν μπορεί να περιοριστεί! Ο εθισμός στον ατομικισμό, ή στην κατ' επίφαση κοινωνικότητα είναι πολύ επικίνδυνη συνέπεια του εθισμού στο διαδίκτυο. Και αν γελάμε βλέποντας τη διαφήμιση που κάποιος ο οποίος βρίσκεται μόνος του διακοπές σε κάποιο νησί και αντιλαμβάνεται τα όσα συμβαίνουν γύρω του μέσα από όρους του διαδικτύου, ας σκεφτούμε μήπως θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στη θέση του. Ή ακόμα χειρότερα η επόμενή γενιά από μας, τα παιδιά μας!