Ἀπολυτίκιον Ἦχος α'
Ὁ Χριστὸς ἡ εἰρήνη σὲ Εἰρήνην ἐκάλεσε· σὺ γὰρ τὴν εἰρήνην βραβεύεις τοῖς τελοῦσι τὴν μνήμην σου, καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, προστρέχουσι τῷ θείῳ σου ναῷ, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ πάντων, τῇ τρισηλίῳ παρισταμένη Θεότητι. Ἅπαντες οὖν χαρμονικῶς, τὴν μνήμην αὐτῆς τελέσωμεν, τὸν ἀντιδοξάσαντα αὐτήν, Χριστόν μεγαλύνοντες.
Ο Χριστός που είναι η ειρήνη, σε ονομάτισε Ειρήνη. Διότι εσύ επιβραβεύεις αυτούς που τελούν τη μνήμη σου με ειρήνη, και με ύμνους και πνευματικές ωδές προστρέχουν στο θείο ναό σου και μεσιτεύεις για όλους στον τρισήλιο (=λάμπει σαν τρεις ήλιοι) Θεό που βρίσκεται εκεί. Όλοι λοιπόν με χαρά ας πράξουμε τη μνήμη της, υμνώντας και δοξάζοντας αυτόν που δόξασε την δοξάσασα αυτόν, τον Χριστό.
